Esmee (37)

Ik ben altijd werkzaam geweest in de zakelijke dienstverlening. In de uitzendbranche als intercedente en als directiesecretaresse in het bedrijfsleven. Tijdens het uitvoeren van die taken was ik al meer met de mensen bezig dan met de administratieve- en commerciële zaken en alles daar omheen. Mijn man heeft een eigen zaak en mijn focus ging in de jonge jaren meer uit naar de kinderen en het totale gezinsleven draaiende houden. Ik ben er wel bij gaan studeren. Ik koos voor Pedagogiek. ‘Dan ben je al wel veel meer bezig met mensen, het gedrag, van kinderen in dit geval’. Maar werken in de pedagogische sector met een HBO diploma houdt ook veel computerwerk in, zoals bijvoorbeeld plannen schrijven en dat was net wat ik niet wilde. Ik zocht meer een combinatie van denken en doen. Met je hart kunnen werken en dat je iets voor iemand kunt betekenen, iemand een zinvolle dag kunt bezorgen. Ook het signaleren van gedragsveranderingen en daarop handelen vind ik mooi en fijn. Daarna heb ik nog een jaar Psychologie gedaan omdat ik dat heel interessant vond. Maar dat bleek heel theoretisch en totaal nog niet gericht op de praktijk.

Op een gegeven moment zat ik bij de zwemles van mijn dochter en werd ik door iemand aangesproken die werkte met dementerenden en die zei: ‘Oh, jij bent zo’n warm mens, je zou zo bij ons aan de slag kunnen’. Ze vertelde heel enthousiast dat ze al jaren werkt met dementerenden en ze vertelde over het Lefgozer traject. Ik heb het een tijdje laten rusten maar werd toch nieuwsgierig en ben gaan kijken op de website. Zo vond ik Joris Zorg en ben ik daar gaan praten. Ik mocht daar drie meeloopdagen doen, twee op de somatische afdeling; een dagdienst en een avonddienst en één bij de wijkzorg. Daarvan sprak de wijkzorg mij het meeste aan maar ik moest intramuraal beginnen en daarom kwam ik op de PG afdeling terecht. Over anderhalf jaar kan ik waarschijnlijk switchen naar de wijkzorg, omdat ik bij 2 verschillende werkplekken mijn lefgozertraject moet doorlopen. In het begin had ik m’n twijfels en vond ik het heel spannend om te werken op de PG afdeling. Ik vond het moeilijk voor te stellen hoe je contact moet maken met deze doelgroep. Ik ben er veel over gaan lezen en opzoeken en toen ontdekte ik dat dat wel goed bij me zou passen. En nu vind ik het zelfs een hele leuke doelgroep! Teun Toebes heeft me o.a. geïnspireerd.

Na de intakes en het assessment bleek dat ik goed zou passen in de Verpleegkundige opleiding. Met het analytische vermogen dat ik heb kom ik daar het beste tot mijn recht. Naast de verpleegtechnische handelingen mag je ook zorgplannen maken, overleggen met familie ed. 

Als ik naar de lange termijn kijk, vind ik het lastig om daar iets over te zeggen. Dit is al een weg op zich naast het gezin thuis.  Echter ben ik van nature wel een teamplayer, communicator, coach. Misschien zou ik daarom wel een rol als coördinator verpleegkundige willen bekleden. Zolang ik maar contact houd met de werkvloer, de cliënten en verpleegkundige taken mag blijven doen.

De eerste maanden van de opleiding komt er veel op je af. Alle basis(zorg) moet je nog aanleren en je voelt dat je  al vrij snel intallig staat en moet dan al het een en ander beheersen. Gelukkig was studeren niet nieuw voor mij. Over de dingen die ik belangrijk vind ga ik zelf meer uitzoeken en leren als ik het idee heb dat de lesstof niet voldoende ‘diep’ gaat. De opleiding sluit verder goed aan bij de praktijk.

We hebben een leuk team bij Joris Zorg. Ook dat was in het begin even wennen maar nu voelen en vullen we elkaar goed aan. Ik sta nu intallig op de PG afdeling.