Marjelle (53)
Ze ging op zoek naar vacatures bij Laverhof. Een functie als receptioniste o.i.d. zou wellicht bij haar kunnen passen. Een 3 jarige opleiding zag ze op dat moment niet zitten. Tijdens haar zoektocht stuitte ze op Lefgozer. Dat trok haar enorm. Het leek haar enorm dankbaar om voor andere te mogen zorgen. Marjelle heeft bewust gekozen voor de thuiszorg.
“In de thuiszorg is geen dag hetzelfde. Mensen blijven steeds langer thuis wonen en gaan pas naar een verzorgingstehuis als het thuis echt niet meer gaat. Dat maakt dat de zorg in de thuiszorg steeds complexer wordt. Mijn taken pakket is enorm afwisselend, o.a. wondzorg, steunkousen en mensen douchen. Je bouwt echt een band op. Je komt in de privé omgeving van de ander, echt in hun huis. Ze zijn daar op hun gemak en voelen zich daar veilig. Ik merk dat ze zich snel op hun gemak voelen bij mij en dat ze me gemakkelijk in vertrouwen nemen.“
De eerste keer dat Marjelle een overlijden meemaakte vond ze dat best lastig. Ze is hier meteen open over geweest. Haar team heeft haar gelukkig goed opgevangen. Een collega van haar zei: “Hoe mooi is het dat we iemand in zijn laatste fase mogen begeleiden”. Dat gaf Marjelle een andere kijk.
Marjelle erkent dat er ook nadelen aan de thuiszorg zijn. Soms heeft ze kortere routes, waardoor ze wat vaker terug moet komen. Daar tegenover staat dat ze veel vrijheid krijgt en overal tijd genoeg heeft. Waar ze bij de ene wat meer tijd pakt, pakt ze bij de ander wat terug. Ze heeft hier geleerd flexibel mee om te gaan.
Leren en werken vond ze in het begin best pittig. Vooral de eerste 3 maanden was het zoeken. Thuis kreeg Marjelle wel eens “commentaar” van haar kinderen. Die zeiden dan: “genoeg is genoeg mam, ook jij mag wel eens ontspannen TV kijken i.p.v. altijd maar met die laptop op je schoot”.
“Het is gewoon echt leuk werk. Het gaf ook afleiding om met leren en werken bezig te kunnen zijn. Het was prettig om in een andere omgeving te kunnen zijn, ik kreeg daar energie van”.
Toen haar zoon ziek werd heeft ze een tijdje 50% gewerkt. Marjelle wil nog toevoegen dat je in dit vak ook mag vertrouwen op je eigen verstand. Wat zou ik doen als het mijn vader of moeder zou zijn? Wat ze wel merkt is dat cliënten verwachten dat ze alles al kan, omdat er een volwassen vrouw binnen komt. Dat was in het begin even zoeken. Nu heeft ze haar weg daar in gevonden. Marjelle: “het is echt niet onmogelijk. Je hebt je rugzak al vol met (werk)ervaring. Neem dit mee naar je nieuwe carrière!”.