Noëlle

Noëlle startte in 2019 met een van de eerste Lefgozer klassen en haalde haar diploma in November 2020. Het was ontzettend spannend, maar alles voelde goed en het is héél goed uitgepakt.

Wat heb je gedaan voordat je startte met het Lefgozer traject?

Ik ben ooit opgeleid als Ruslandkundige en ben toen als tolk gaan werken bij een transportbedrijf. Rusland ging steeds meer op slot. Daardoor ben ik uiteindelijk altijd bij commerciële bedrijven werkzaam geweest. Op een gegeven moment was ik daar helemaal klaar mee. Ik merkte gewoon steeds meer dat de mensen om mij heen warm werden van grote orders en van geld verdienen. Ik kreeg daar steeds meer een hekel aan. Het gaat toch om hele andere dingen in het leven? Ik werd totaal niet warm van een nieuwe klanten en nieuwe orders. Ik dacht alleen maar: dit is mijn wereld niet meer. Ik voelde steeds meer dat ik de richting van de zorg op wilde. Maar ik zag altijd heel veel beren op de weg. Hoe moet dat met de studie? Kan ik dat wel? Hoe moet dat met kleine kinderen? Toen kwam Lefgozer voorbij.  Hier kon ik de opleiding in 18 maanden doen. De kinderen waren inmiddels ook wat groter en ik dacht: ‘ik ga het gewoon proberen!’. 

Hoe wist je zo zeker dat je de zorg in wilde?

Het was meer een gevoel. Ik heb ooit vrijwilligerswerk gedaan met kinderen uit Tsjernobyl. Dat was in de tijd van de kernramp. Er kwamen toen kinderen die daardoor ziek waren geworden, naar Nederland toe. Deze kinderen kwamen op een soort van vakantiekamp. Daar heb ik eigenlijk de eerste stapjes in de zorg gezet. Daar is het zaadje gepland. Ik wilde graag meer betekenen en met een beter gevoel naar huis. Ik wilde het verschil maken voor een ander. Mijn gevoel schreeuwde gewoon dat ik de zorg in moest. Ik zag erg op tegen het jaren lange traject van studeren. Een vriendin, die bij BrabantZorg werkt, wist dat ik graag de zorg in wilde. Zij vertelde me toen over het Lefgozer traject. Dat leek mij echt geweldig!

En toen mocht je aan de slag! Hoe heb je het Lefgozer traject ervaren?

Ik wist dat 18 maanden zwaar zou gaan worden. Gezin, huis en studie. Het was echt even flink aanpoten. Maar ik vond het super interessant! Het kostte best wat tijd, maar ik vond het enorm leuk.

Bij BrabantZorg voelde het ook gelijk goed. Ik kwam in een enorm warm bad terecht. Ik had een hele leuke begeleider en ik voelde me gelijk thuis. Ik vond de mensen fijn, het team was leuk. Ik heb heel vaak tegen mijn praktijkbegeleider gezegd: ‘het voelt helemaal niet alsof ik naar mijn werk ga’. Ik denk altijd: “oooh, ik mag 

Wat waren de mindere dingen aan het traject?

Hoe ik het vertel, klinkt het alsof alles helemaal geweldig was, maar er waren ook dingen die lastig waren. Ik ben al in de 50 dus het was ruim 30 jaar geleden dat ik heb gestudeerd. Alle stof staat digitaal. Daar moest ik echt aan wennen. Ik ben echt van de aantekeningen in mijn schriftje, maar dit ging net wat anders. Ook het opnieuw leren leren was enorm wennen. Je zit in een klas met allemaal ‘ouderen’, dat is wel echt een voordeel. De docenten houden hier ook rekening mee. Onze docenten zeiden iedere keer: ‘dames, het komt allemaal goed en we loodsen jullie er doorheen’. Dus de paniek namen zij snel weg. 

Wat maakt het beroep zo leuk?

Ja, dat is misschien raar om te zeggen, maar dit werk voelt gewoon niet als werk. Je bent de hele dag met mensen bezig. Psycho-geriatrie is echt mijn wereld. Je kunt deze bewoners ontzettend veel warmte geven. Sommige mensen zijn heel ver in hun proces. Als het lukt om een glimlach op hun gezicht te toveren dan is mijn dag goed. Bij sommige kun je echt het verschil maken door met ze naar het dorp te lopen en een ijsje te gaan halen. En dan zie je dat iemand daar zo ontzettend gelukkig van wordt. Dat voelt gewoon echt heel goed. Hier gaat het om. 

Zijn er ook lastige dingen?

Ja, zeker. Ik ben inmiddels clientcontactpersoon geworden. Dat betekent dat je een soort bemiddelaar bent tussen het team en de familie van de client. Als er dingen spelen ben je het eerste aanspraakpunt voor de familie. Maar de familie is het niet altijd eens met hoe het gaat. We gaan dan als team, samen met de familie, een oplossing bedenken. Soms is dat een enorme uitdaging want je wil het voor iedereen zo goed mogelijk oplossen. 

Wat voor advies zou je potentiële Lefgozers willen geven? 

Als je interesse hebt, verdiep je erin! Sommige mensen denken dat het alleen maar mooi en leuk is, maar dat is het zeker niet. Je hebt ook te maken met hele zieke mensen, mensen die sterven en daar moet je echt wel tegen kunnen. Dat moet bij je passen. Verdiep je er dus goed in, maar als je denkt dat het iets voor jou is, ga er dan voor. Ik heb ook heel lang geaarzeld en ik zag elke keer zo veel beren. Maar ik ben er nu achter dat voor alles een oplossing is en je krijgt er zo ontzettend veel voor terug. Ik ben nog iedere dag blij dat ik de stap heb gezet.