Odette

Het voortraject was best wel even pittig en bestond uit meerdere gesprekken en opdrachten. Ik heb een groot gezin, dus het zou misschien lastig te combineren zijn, zo werd verteld. Toch bleef het balletje de goede kant oprollen voor mij en ben ik in november 2020 officieel als Lefgozer gestart, met BrabantZorg als werkgever. Vanaf dat moment werd mijn leven tijdelijk ingedeeld met 24 uur werken, 8 uur naar school en daarnaast het huiswerk.

Een vangnet

De eerste weken heb ik geïnvesteerd om te zoeken naar mijn eigen manier van leren; het was lang geleden dat ik in de schoolbanken zat. Daarbij had ik continu contact met mijn begeleiders en werden vragen gesteld als ‘waar sta je?’ en ‘hoe voel je je?’. Ik ervoer de meerdere begeleiders vanuit Lefgozers en BrabantZorg als prettig: er was altijd iemand waar ik naartoe kon. Een vangnet, waar je niet verplicht van gebruik hoefde te maken. 

Achteraf ben ik ontzettend blij dat ik dit voortraject heb doorgelopen. Ze hebben écht goed getest of ik dit zou aankunnen. Het was niet altijd even fijn, maar wel goed om zeker van je zaak te zijn. Je hebt er tenslotte niets aan als je een overstap maakt die je niet kunt waarmaken, toch?

Genoten vanaf dag één

Vanaf dag één genoot ik ervan om weer naar school te gaan, iets wat ik nooit had verwacht. De eerste periode na mijn diploma miste ik het zelfs wel eens. Ik moest wel weer leren om leerling te zijn. Niet alles gaat de eerste keer perfect. Ondertussen gaat ook je gewone leven door: er gebeuren mooie dingen, maar er zijn ook mensen om je heen die ziek worden of zelfs dood gaan. Mede door de leeftijd en levenservaring van klasgenoten was het erg fijn om het hier ook met hen over te hebben. Soms was het wel eens emotioneel en ook dan waren we er voor elkaar.

Dit was heel anders dan werken met cijfers bij mijn vorige werk. Het kwam nu op mijzelf neer; ik moest mogelijkheden bedenken en zelf inzien hoe iets in elkaar zat, samen met collega’s en de cliënten. Mensen helpen, het verschil kunnen maken in iemands leven en er écht voor iemand kunnen zijn: het zijn de mooiste dingen die er zijn.

Overdag voor de kinderen, ‘s avonds mijn diensten

De anderhalf jaar zijn voorbij gevlogen als ik nu terugkijk. Na een half jaar had ik echt de rust en balans gevonden tussen werk en privé. Zeker, omdat ik na een half jaar ook avonddiensten mocht draaien. Dit was fijn te combineren met het gezinsleven. Ik was er overdag en uit school voor de kinderen, ‘s avonds tijdens mijn diensten was mijn man er voor ze. Door de avonddiensten merkte ik sneller zelfstandig te kunnen werken, waar ik nog meer van leerde.

Mijn huis was heus niet altijd zo spik en span als bij VT-wonen, maar ook daar heb ik van tevoren goed bij stil gestaan. Soms heb ik een afspraak met vriendinnen op terras moeten laten, vanwege het leren voor een toets. Wat dat betreft ervaarde ik de coronatijd juist als positief tijdens mijn studie; ik miste gelukkig weinig van de alledaagse gezellige activiteiten en feesten met vrienden en familie.

Je eigen reis bepalen

Ik ben blij met mijn uiteindelijke diploma en de mooie reis daar naartoe. Ik had het dertig jaar eerder moeten doen, die achttien maanden zijn écht te overzien. Dat ik mijn werk in de detailhandel niet meer zo leuk vond, is achteraf het beste dat me had kunnen overkomen. Ik ben nu vijftig jaar en helemaal klaar om mijn carrière nieuw leven in te blazen.

Mijn advies aan jou als volgende Lefgozer? Die geef ik je graag vanuit mijn eigen ervaring. Ik heb zelf veel aangepakt en probeerde alles te ervaren binnen de studie. Zo draaide ik ook een nachtdienst en nam het initiatief om met diensten van klasgenoten mee te lopen, om zo ook andere locaties te ervaren. Dit werd zelfs zo enthousiast ontvangen door mijn mentor dat het nu een vast onderdeel is geworden binnen de opleiding: Gluren bij de buren. Binnen Lefgozers mag je veelal je eigen reis bepalen. Een grote verantwoording, maar met je eigen enthousiasme en discipline lukt dat zeker!”