Susanne (47)
Advies: gewoon doen. Stap erin. Je moet wel open-minded zijn, sta open voor veranderingen. Regeltjes veranderen, er is stress en werkdruk, maar kijk daar doorheen. Je krijgt er zoveel voor terug! Het is geweldig werk en geeft zoveel voldoening!
Ik ben Susanne, ik ben 47 jaar, getrouwd en heb 2 kinderen. Ik heb een opleiding in de detailhandel gedaan, in de verkoop en heel veel ervaring in de horeca. Ik kon nooit zo goed kiezen waar mijn voorkeur lag. Ik ben een jaar of 5,5 geleden de zorg ingerold.
Ik ben toen in de avonduren begonnen als Betsy (Betsy is een organisatie die ondersteuning biedt bij de zorg voor het aan- en uittrekken van de steunkousen aan huis). Na een tijdje ging het bij mij niet meer zozeer om de kousen maar om de mensen die ik bezocht. De steunkousen werden bijzaak en de klik met de ouderen was waarom ik het zo leuk vond. Een route van 3 uur duurde bij mij wel 5 uur. Ik wilde er echt zijn voor de mensen. Vooral in coronatijd. Soms nam ik een pan soep mee voor de mensen. Die glimlach, een blij momentje voor hen, iets voor hen kunnen betekenen, het voelde zo fijn!
Het bleek toen wel dat ik het zorghart van mijn moeder had geërfd. Zij heeft altijd gezegd; ‘Je moet de zorg in, dat is echt iets voor jou’. Door werken als Betsy en met de ouderen werd ik getriggerd om na te denken wat ik wilde. Na verloop van tijd wilde ik meer kunnen doen en betekenen voor ouderen. Je hoort ook steeds over de tekorten in de zorg. Ik dacht, ‘ik moet hier iets mee’. Op het schoolplein hoorde ik over een Meet & Greet bij Pantein. Ik ben daar geweest en ik werd gewezen op het Lefgozer traject. Na een meeloopdag op een afdeling voor mensen met dementie bij Pantein was ik zo enthousiast dat ik besloten had te gaan starten met de verkorte opleiding Verzorgende IG.
In het begin was het wel heel pittig. Maar we hebben echt een geweldige klas. We zijn met 12 Lefgozers en we gaan ook buiten schooltijd met elkaar om. We zijn al 2 keer wezen stappen. Het hele studentenleven komt weer een beetje terug. Heel leuk! We zijn allemaal heel gemotiveerd om dit te doen en hebben een bewuste keuze hiervoor gemaakt. We zijn in juni begonnen met 2 lesdagen in de week. Toen kwam de zomervakantie en daarna zijn we voor mijn gevoel pas echt gestart. Ik verlang er echt naar om na de studie alles te kunnen en mogen doen aan het bed. Het studeren zelf was lang geleden voor mij en ik moest wel wennen. Vooral aan het feit dat nu al het lesmateriaal online staat. Ik dacht dat ik aardig uit de voeten kon met de computer maar dat viel wel tegen. We helpen elkaar en we komen er uiteindelijk wel uit. Qua lesstof is het goed te doen. Ik heb eerder niveau 4 gedaan.
Ik werk nu 24 uur op een afdeling waar mensen met niet-aangeboren hersenletsel verblijven, dat is best een zware afdeling, maar ik vind het ook een heel uitdagende groep. Ik heb gelukkig een onwijs goede werkbegeleidster. Zij is pas afgestudeerd VIGer en aan de opleiding tot Verpleegkundige bezig. Zij is goud waard! Ze is een goed voorbeeld voor mij.
Wat het werken in de zorg zo speciaal maakt is dat stukje waardering dat je krijgt. Dat krijg je nergens anders. Niet als verkoper in de winkel, niet in de horeca. Het is prachtig hoe dankbaar de mensen zijn, zo bijzonder. Als je dat eenmaal hebt ervaren dan wil je niet anders meer. Of ik na deze opleiding door wil voor Verpleegkundige? Ik weet het niet, je hebt ook veel handjes aan het bed nodig. Voor nu zit ik echt op mijn plek. Ik ben blij dat ik het gedaan heb!