Theo

Verzorgende IG
“Eindelijk zit ik op mijn plek!”
“Eindelijk zit ik op mijn plek!”

in december 2021 is Theo gestart als Lefgozer bij Boswijk in Vught op een pg-afdeling. Zijn eerste reactie als ik vraag hoe het gaat: “Eindelijk zit ik op mijn plek!”

 

Zo dat klinkt positief!

Dat is het ook! Ik ben eigenlijk mijn leven lang al aan het zoeken naar de juiste werkplek voor mij. Nu ben ik 58 en heb ik het eindelijk gevonden.

Vanaf het begin af aan voelde ik me daar niet op mijn plek. Toch heb ik doorgezet en de opleiding afgemaakt. Daarna ben ik zelfs nog de MTS gaan doen. De rest van mijn leven ben ik in de technische wereld blijven hangen en heb ik carrière gemaakt in die richting. De schoorsteen moet toch blijven branden, zeker voor mijn vrouw en twee kinderen. 

Hoe komt het dat je nu dan pas de zorg in gaat?

Vroeger zei mijn moeder altijd al: “Theo jij moet eigenlijk de zorg in”. Na de middelbare school heb ik al eens gekeken naar een opleiding tot verpleegkundige B, maar uiteindelijk toch voor de LTS gekozen. Dat leek toen toch een betere keuze dan de zorg.  

En toen kwam traject Lefgozer?

Ja dat klopt! Dat was een kans die ik niet kon laten schieten. Privé had ik van heel dichtbij ervaren hoe het is om voor iemand te zorgen en iets voor een ander te kunnen doen. Ik wist gewoon dat het werken in de zorg mij zoveel voldoening zou geven en dat ik er zoveel van zou kunnen leren en uit kon halen, dat ik er voor ben gegaan.

 

Wat heeft deze opleiding je tot nu toe gebracht?

Ik barst van de energie! En dat terwijl ik het nog nooit zo druk heb gehad. Het zoeken naar een balans tussen werk, leren en privé is wel lastig en soms best zwaar, maar ik zou het voor geen goud willen missen!

 

Vroeger had ik moeite met leren en moest ik me echt toe zetten om te gaan leren. Maar ik vind deze opleiding nu zo leuk dat ik zelfs het leren met veel plezier doe, ook al kost het me soms best wat moeite. Op de werkvloer zijn het voor mij de kleine dingen die het doen. Zoals een bewoner die zegt dat ik een 10 krijg voor de douchebeurt, terwijl het helemaal nog niet zo soepel ging. De vele mooie kleine momentjes met de bewoners en het vertrouwen dat ze me geven, dat is onbetaalbaar.