Yolande
𝘞𝘦 𝘴𝘱𝘳𝘢𝘬𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘓𝘦𝘧𝘨𝘰𝘻𝘦𝘳 𝘠𝘰𝘭𝘢𝘯𝘥𝘦. 𝘡𝘪𝘫 𝘪𝘴 2 𝘫𝘢𝘢𝘳 𝘨𝘦𝘭𝘦𝘥𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘴𝘵𝘢𝘳𝘵 𝘣𝘪𝘫 𝘻𝘰𝘳𝘨𝘰𝘳𝘨𝘢𝘯𝘪𝘴𝘢𝘵𝘪𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘕𝘦𝘺𝘯𝘴𝘦𝘭 𝘪𝘯 𝘋𝘦𝘯 𝘉𝘰𝘴𝘤𝘩. 𝘡𝘪𝘫 𝘸𝘦𝘳𝘬𝘵 𝘯𝘶 𝘢𝘭𝘴 𝘷𝘦𝘳𝘻𝘰𝘳𝘨𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘐𝘎. ‘𝘈𝘭𝘴 𝘪𝘬 𝘥𝘪𝘵 𝘦𝘦𝘳𝘥𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘥 𝘨𝘦𝘸𝘦𝘵𝘦𝘯, 𝘸𝘢𝘴 𝘪𝘬 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘦𝘦𝘳𝘥𝘦𝘳 𝘣𝘦𝘨𝘰𝘯𝘯𝘦𝘯’.
Vanaf welk moment wist je dat je de zorg in wilde?
Ik heb jarenlang in verschillende functies gewerkt bij het UWV. Daarnaast verzorgde ik mijn moeder en die zei altijd tegen mij: ‘Yolande, jij moet de zorg in, want je bent zo lief’. Ik reageerde altijd met: ‘Ja, ik ben lief voor jou ja’. En dat dacht ik ook altijd. Ik kon mijn moeder met veel liefde verzorgen, maar voor vreemden was dat toch heel wat anders. Toen mijn moeder overleed dacht ik als ik ooit nog wil ontdekken of de zorg iets voor mij is, dan moet ik dat nú doen! Echter is mijn man helaas ook overleden en zonder partner met een inkomen is het toch lastiger om een opleiding te gaan volgen. Toen kwam ik Lefgozer tegen. Het was toen eigenlijk vrij snel beklonken. Ik was toen 53 en dan ben je al best wel oud, zullen we maar zeggen, maar voor het Lefgozer traject niet.
Jij bent ondertussen al klaar met je opleiding en werkt nu als verzorgende IG. Hoe kijk je terug op het Lefgozer traject?
Heel goed! Er zaten absoluut drukke maanden bij. Maar over het algemeen was het goed te doen. Ik had 1 dag per week school van 8 uur en werkte 20 uur bij van Neynsel. Dus dan zit je op 28 uur. Dus dat is goed te doen. En dan nog huiswerk maken natuurlijk. De ene periode is het heel veel huiswerk en de andere periode minder. Het ligt ook aan jezelf, hoe je daar mee omgaat, want de een is gewoon tevreden met genoeg en de ander wil het perfect doen. Ik zat wel eens in de klas en dan dacht ik: ‘jeetje, wat was het veel vandaag’ en dan hadden andere mensen zoiets van ‘huh?’. Dus het is maar net hoe je dat doet. Ik ben erg van de uittreksels en zo, dus ik heb veel tijd besteed aan huiswerk.
Was het wat je ervan had verwacht?
Ja, ik wist al van te voren hoe het eruit ging zien. Maar toch blijft het spannend. Aan de ene kant weet je waar je aan begint, maar aan de andere kant ook totaal niet. Mijn moeder heeft heel lang in een verzorgingstehuis gezeten en daardoor wist ik wel een beetje wat een verzorgende IG doet. Ik heb ook nog 2 dagdelen meegelopen om het echt goed te kunnen ervaren. Een keer bij een somatiek afdeling en een keer op een PG afdeling. Toen ik bij de PG afdeling meeliep, dacht ik meteen: Ja, dit is wat ik wil gaan doen! Ik heb dit toen ook direct aangegeven bij de coaches van Lefgozer en daar werd gelijk gehoor aan gegeven.
Wat maakt dit beroep zo leuk?
Wat ik altijd tegen mensen zeg is dat mijn werk liefde geven is. En hoe leuk is het als je liefde mag geven voor je werk. Dat voel ik gewoon heel erg als ik daar rondloop. Natuurlijk zijn er de gewone dingen zoals b.v. boterhammen smeren, maar over het algemeen doe je alles voor de mensen om het hun ontzettend naar hun zin te maken. Dat is echt een voorrecht dat ik dat nu mag doen. Als ik had geweten dat het zo was, had ik dit veel eerder gewild.
Wat valt er tegen?
Er valt eerlijk gezegd helemaal niks tegen. Je moet wel echt je thuissituatie op orde hebben, want je moet 1,5 jaar alles opzij zetten voor dit traject en dat moet je gewoon echt kunnen. En dat gaat niet als je bijvoorbeeld een jong kind hebt, die veel aandacht nodig heeft. Wat verder echt lastig is, is het personeelstekort. Het blijft een ding. Het zou geweldig zijn, als er een volledig team is. Dan hoef je je geen zorgen te maken en kun je iedere dag gewoon je werk goed doen. Nu kan dat niet altijd, omdat we met te weinig mensen zijn. Dus ik hoop dat er veel Lefgozers zich gaan aanmelden, want ik ben altijd heel blij als er Lefgozers aan de slag gaan bij ons. Het is echt andere koek dan de BBL leerlingen en dat heeft echt te maken met de ervaring die zij meebrengen. BBL leerlingen zijn ontzettend fijn, maar je merkt echt verschil met een Lefgozer. Dus meld jullie allemaal aan, want we zien jullie graag komen!